Wat is voor mij Spiritualiteit?

Spiritualiteit

Ik wil je vertellen over een sprankel. Geen vonk, want een vonk is ergens begonnen en dooft ook weer uit.
Een sprankel dus, die nergens ontstond en niet ophoudt te bestaan.
Jij bent die sprankel, maar ik ook. Een bloem, hagedis of kristal is net dezelfde sprankel. Eigenlijk trekt de sprankel zich niets aan van de vorm waarin hij zich manifesteert. Zelfs een vork, een baksteen of zeilboot is een doorsprankelde vorm. Een vork is ijzererts, een baksteen is klei, een zeilboot bestaat o.m. uit hout, katoen, aardolie, aardgas, planten en boomhars. Zonder de stoffen die we op en in de aarde vinden kunnen we niets maken. We richten de aarde in, we richten ons dagelijks leven en onze belevingswereld in, en daar zijn we hoofdzakelijk mee bezig. Misschien gebeurt het weleens dat we ons de sprankel, het leven – als werkwoord – op zich realiseren, maar dit is in het beste geval een moment. Het is dan ook niet zichtbaar dat jij en ik en iedereen en alles een vorm zijn waar de sprankel, het leven, zich in manifesteert. We zijn afgeleid door de vorm op zich, en dat is normaal. We nemen waar met onze zintuigen. Al ben ik ervan overtuigd dat we veel meer zintuigen hebben dan de officieel herkende, ook die zintuigen zijn een vorm.

Voor mij betekent spiritualiteit alles wat het besef van de sprankel, het gesprankel, het leven als werkwoord, stimuleert, en ons besef van de vorm waarin de sprankel zich uitdrukt, aanwakkert. M.a.w.: alles wat ons helpt om het leven in de vorm te beseffen. Spiritualiteit is voor mij niet een hobby, niet het leren communiceren met overledenen of pendelen, niet het oefenen in de verdieping van je meditatie.
Als we de sprankel, het leven, in alles als essentie kunnen zien, dan komen alle vermogens waarover we beschikken van nature tot ontwaken. Dan ‘zien’ we. Dan hoeven we geen omschrijving van dimensies in bewustzijn, geen mediumschool en geen coaching om tot in-zicht te komen. Als we onze afleiding in de vorm herkennen, en de sprankel in alles/iedereen zien, dan kijken we door aannames, inperkend denken en oordelen heen. Dan zien we dat we allen die sprankel zijn, dan vallen grenzen weg, dan ZIEN we.